گفت‌وگوی فراز با قربانی بیمارستان نگاه | دیه کافی نیست، یک شکایت دیگر می‌کنیم!

روز شنبه ۲۱ تیرماه، حکم  محکومیت بیمارستان نگاه در پرونده نابینایی تعدادی از بیماران در اتاق عمل، در دادگاه تجدیدنظر تایید شد. به گفته نیلوفر معارفی، وکیل برخی از خانواده های آسیب دیده، بر اساس رای دادگاه، بیمارستان نگاه موظف است نصف دیه کامل یک انسان را به هر یک از افراد نابیناشده پرداخت کند. با توجه به نرخ دیه سال ۱۴۰۴ (یک میلیارد و ۶۰۰ میلیون تومان)، سهم هر فرد ۸۰۰ میلیون تومان خواهد بود. معارفی گفت: «بیمارستان تا دو سال پس از وقوع حادثه ( از ۱۷ مهر ۱۴۰۳) فرصت دارد دیه را پرداخت کند، اما مبلغ، بر اساس نرخ روز دیه در زمان پرداخت، محاسبه می شود.»

معارفی همچنین تصریح کرده است که این دیه صرفا بخشی از خسارت واردشده به بیماران است و امکان طرح شکایت حقوقی جداگانه برای مطالبه سایر زیان‌ها از جمله هزینه‌های درمان، سفر، آسیب‌های روانی و اجتماعی وجود دارد. به گفته معافی، پرونده جدید هنوز در دادگاه ثبت نشده اما قرارست خانواده‌های آسیب‌دیده برای دریافت خسارات ناشی از کارافتادگی و عوارض روحی این حادثه، از بیمارستان اعلام شکایت کنند. وکیل خانواده‌ها تاکید می‌کنند در صورت تایید این درخواست، مبلغ غرامت بسیار بالاتر از مبلغ دیه خواهد بود.

خانواده بیماران: می‌خواستیم بیمارستان تعلیق شود

خانواده‌های بیماران نابینا شده با صدور این حکم، تنها تا حدودی به هدف خود نزدیک شده‌اند اما از نتیجه نهایی راضی نیستند. دختر آقای صدوقی‌نژاد، کشاورز ۵۹ ساله‌ای که بینایی خود را در این حادثه از دست داده، در همین پیوند به فراز می‌گوید: «ما از ابتدا دنبال پول نبودیم. می‌خواستیم مشخص شود چرا چنین اتفاقی افتاده و چه کسی مسئول است تا جلوی تکرار آن گرفته شود. حداقلی‌ترین خواسته ما این بود که فعالیت بیمارستان یا ادامه کار مقصران این وضعیت به تعیلق دربیاید.»

بر اساس اطلاعات منتشرشده، بیمارستان نگاه پیش از صدور حکم قطعی، پیشنهاد پرداخت غرامت بیشتر از مبلغ دیه را برای حل‌وفصل پرونده ارائه کرده بود، اما خانواده‌ها این پیشنهاد را رد کرده و خواستار پیگیری قضایی شدند. نیلوفر معافی، وکیل خانواده‌های آسیب‌دیده، در گفتگو با فراز در مورد عدم تعلیق فعالیت بیمارستان می‌گوید: «از آن جا که این حادثه غیرعمدی تشخیص داده شد، دادگاه بیمارستان را تنها به پرداخت دیه مکلف کرد.»

سه‌شنبه سیاه: یک عمل حراجی ساده، از هم پاشیدن یک خانواده

زندگی خانواده صدوقی‌نژاد از زمان نابینا شدن پدر همچنان به حالت عادی برنگشته و شاید هرگز برنگردد. آقای صدوقی‌نژاد که برای دیدن دخترش از تربت‌حیدریه به تهران آمده بود، یکشنبه رفت دکتر، سه‌شنبه عمل شد و از آن روز دیگر به زندگی سابقش برنگشت. او در همان ماه‌های ابتدایی بعد از حادثه، در گفتگو با فراز گفت: «از همون زمانَم تا همی الانم دیگَه نمیدونم چیجوره که همِه‌ش درد دارم، حالت تهوع، هیچه نمیتونم بخورم. شغل ما کشاورزی بود ولی الان توی خانَه افتادیم. ضعیف شدیم. عکسای تا قبل از بیمارستان ما را ببینَن. الان ببینَن، مقایسَه کنن.  کیلو وزنم آمده پایین. همه چیزمان به هم ریختِه. از اون روز دیگه یک روز خوشی برای ما نیست. با هفت تا بچَه. حقیقتش دیگَه نِه کاری ازم برمیاد. یَک پسر داریم میرَفتَه مدرسه. اینم که به خاطر ما درسش را ول کرده.»

حالا چند ماه پس از این نابینا شدن آقای صدوقی‌نژاد و صدور حکم نهایی پرونده، دختر خانواده می‌گوید پدر با وضعیت خودش کنار آمده، اما همچنان خانه‌نشین است و برادر کوچک‌تر که به خاطر این اتفاق ترک‌تحصیل کرده، کار می‌کند: «پدرم یک بار برگشت سر زمین، اما به خاطر ضعف بینایی حادثه‌ای برایش پیش آمد و بعد از آن دیگر اصلا بیرون نمی‌رود. چون راه درآمد دیگری به جز کشاورزی نداشتیم، برادرم حالا سر زمین کار می‌کند تا خرج خانه را دربیاورد.»

پرونده بیمارستان نگاه هنوز بسته نشده است

۹ تن از بیمارانی که روز ۱۷ مهرماه ۱۴۰۳ در بیمارستان تخصصی چشم‌پزشکی نگاه، تحت عمل جراحی آب مراورید قرار گرفتند، پس از چندروز بینایی خود را از دست دادند. با رسانه‌ای شدن این اتفاق، بحث آلودگی و شیوع عفونت در بیمارستان مطرح شد. با این حال، رئیس بیمارستان چشم پزشکی نگاه در همان زمان در گفتگو با فراز، تاکید کرد این احتمال قوی وجود دارد که عفونت چشمی بیماران نتیجه‌ یک آلودگی عمدی بوده باشد.

دکتر علی نیلی با اشاره به شواهد موجود گفت: «وزارت بهداشت و دانشگاه شهید بهشتی نیز غیرعادی بودن وضعیت را تایید کرده‌اند و عمدی بودن حادثه، به عنوان اولین احتمال مطرح شد. شکل عفونت، پرسنل ثابت و بعضی مدارک دیگر نشان می‌دهد احتمالا عفونت عادی و شرایط عادی پزشکی نداشته‌ایم.»

با این همه، طبق گزارش وکیل بیماران، بررسی‌های فنی صورت‌گرفته از جمله تصاویر دوربین‌های مدار بسته و داده‌های تلفن همراه کارکنان نشان داده که تکنسین‌های اتاق عمل نقشی مستقیم در بروز حادثه نداشته‌اند و به همین دلیل حکم منع تعقیب برای آن‌ها صادر شده است. به این ترتیب، دادسرا با صدور حکم منع تعقیب برای تکنسین‌ها، عملا مسئولیت حادثه را متوجه مدیریت و ساختار اجرایی بیمارستان دانست.

با آنکه حکم پرداخت دیه صادر و قطعی شده، هنوز مشخص نیست که آیا مجازات‌های تکمیلی برای بیمارستان در نظر گرفته خواهد شد یا نه. با توجه به آسیب‌های مختلفی که بیماران و خانواده‌هایشان متحمل شده‌اند، حالا باید منتظر طرح شکایتی تازه علیه بیمارستان بود تا دست‌کم خسارات ناشی از این حادثه برای آن‌ها جبران شود.